เลี้ยงดง  การเชื่อมโยงระหว่างผู้คน ความเชื่อ และธรรมชาติในเชียงใหม่

"พิธีเลี้ยงดง"  เลี้ยง คือ การบวงสรวง ดง หมายถึงป่า คือการบงสรวงเลี้ยงยักษ์ ผู้รักษาป่า ยักษ์ก็คือปู่เเสะย่าเเสะ

 

"พิธีเลี้ยงดง" ในจังหวัดเชียงใหม่ เผยให้เห็นถึงประเพณีเก่าแก่ที่หยั่งรากลึกในตำนานของปู่แสะและย่าแสะ ยักษ์สองตนที่ครั้งหนึ่งเคยสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านด้วยการกินมนุษย์ ตามตำนาน พระพุทธเจ้าได้ปราบยักษ์ทั้งสอง และพวกเขาสัญญาว่าจะหยุดกินมนุษย์และจะรับเครื่องเซ่นสังเวยเป็นควายปีละครั้ง ลูกชายของพวกเขาได้กลายเป็นฤๅษีชื่อสุเทวาฤๅษี 

พิธี "เลี้ยงดง" ซึ่งแปลว่า "การเลี้ยงวิญญาณป่า" จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีในวันขึ้น 14 ค่ำ เดือน 8 ของปฏิทินจันทรคติ  ชาวบ้านเชื่อว่าการประกอบพิธีกรรมนี้จะนำมาซึ่งความสงบสุข ความเจริญรุ่งเรือง ฝนตกต้องตามฤดูกาล

นอกเหนือจากการเอาใจวิญญาณแล้ว พิธีกรรมยังส่งเสริมความรู้สึกของชุมชนและตอกย้ความสำคัญของการอนุรักษ์ธรรมชาติ  ปู่แสะและย่าแสะเชื่อกันว่าจะปกป้องป่า และคำสาปจะตกอยู่กับผู้ใดที่ทำร้ายป่า  เครื่องเซ่นสังเวยยังรวมถึงเมล็ดพืช ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความปรารถนาที่จะมีความอุดมสมบูรณ์ทางการเกษตร

แสดงให้เห็นว่าพิธีเลี้ยงดงเป็นประเพณีทางวัฒนธรรมและจิตวิญญาณที่ฝังลึก ซึ่งเชื่อมโยงผู้คน ความเชื่อ และสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติเข้าด้วยกัน

ชมคลิป สารคดี "สักการะ" เรื่องราวความเชื่อ ความศรัทธาของคนในชุมชนที่มีต่อสิ่งศักดิ์สิทธิที่พวกเขาเคารพบูชาและใช้เพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจ

ประเพณีบูชาผีปู่แซะย่าแซะ เชื่อว่าจะทำให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข ฝนตกตามฤดูกาล และไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ทั้งหมดนี้สอดคล้องกับวิถีความเป็นอยู่ของชาวบ้านอย่างไร