ทำไม “อยุธยา” ต้องรับจบ น้ำท่วมซ้ำซาก? | 8 พ.ย. 68

หลังการตัดสินใจครั้งสุดท้าย หลิวได้รับรู้ถึงความในใจทั้งหมดของราเชนที่ยอมเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง จนได้รับรู้ว่าภัยร้ายยังไม่หมดสิ้น นั่นทำให้แก้วและอาโปตกอยู่ในอันตรายที่ไม่อาจเลี่ยง

หลิว ต้องการทวงความยุติธรรมคืนให้กับชีวิตที่พังทลาย และพ่อที่ตายจากไป จึงออกตามหา ชานนท์ ซึ่งหายตัวไปอย่างลึกลับ เพื่อเอาผิดราเชนในความผิดที่เขาก่อไว้

อ.คลวงหลวง พบมีคนลักลอบนำซากสัตว์ชิ้นส่วนโค กระบือ จำนวนมากมาทิ้งไว้ริมถนน เทศบาลเมืองคลองหลวง ปศุสัตว์ สาธารณสุข ระดมทีมเข้าตรวจสอบ นำรถแบคโฮมาฝังกลบ ขณะที่ปศุสัตว์อำเภอเข้าแจ้งความดำเนินคดี ตาม พ.ร.บ.รักษาความสะอาด แล้ว

หลิวกับแก้วตัดสินใจไปช่วยอาโปกับปรอทที่โดนเปี๊ยกและพวกจับตัวไป โดยไม่บอกให้น้าเฉินรู้ ราเชนแอบตามหลิวไปด้วยความเป็นห่วง ทุกคนได้มารวมตัวกันในที่ที่เก็บซ่อนความจริงที่ต่างตามหากันมานาน อาโปได้พบกับโอแกนพ่อของตัวเองอีกครั้ง

ราเชนได้รับข่าวการสูญเสียที่ทำให้เขาเจ็บปวด พร้อมกับที่โดนใครบางคนตามฆ่าเอาชีวิต จึงตัดสินใจจะทิ้งทุกอย่างแล้วชวนหลิวหนีไปด้วยกัน แต่สิ่งที่หลิวต้องการตอนนี้คือความจริงของเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการตายของพ่อตัวเอง

​คนเราต้องเรียนรู้ที่จะเกลียด ซึ่งหากสามารถเรียนรู้ที่จะเกลียดได้ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะรักได้เช่นกัน เพราะโดยธรรมชาติแล้ว ความรักมันก่อเกิดขึ้นมาในใจของคนเราได้ง่ายกว่าความเกลียดชังนั่นเอง

เรื่องราวของ "ครูวิชัย" คุณครูคนใหม่ ประจำชั้นห้อง ป.3 ก. ด้วยรูปลักษณ์การแต่งกายจนได้สมญานามว่า “ครูมะ” เป็นคนสอนสนุก ไม่ยึดติดตำราเรียน จึงคว้าใจเด็กไปครอง แต่กลับไม่ถูกใจคุณครูคนอื่นและผู้ปกครอง

หลิว ได้พบกับ ราเชน นักธุรกิจหนุ่มซึ่งเต็มไปด้วยความเย็นชา จึงไม่ถูกชะตา แต่หลิวได้ราเชนเข้ามาช่วยชีวิตไว้จากอาชญากรรมทำให้เธอรู้สึกติดหนี้บุญคุณ

แก้วยังไม่ฟื้นจากการถูกลอบทำร้าย หลิวจึงพยายามตามหาเงื่อนงำเองเพียงลำพังโดยไม่ให้ใครรู้ เพราะโดนพิชิตพลสั่งทุกคนในมูลนิธิห้ามทำอะไรโดยพลการ เธอจึงไม่ขอความช่วยเหลือจากน้าเฉินหรือป้าติ๋ม

ราเชนออกมาจากคุกขังเดี่ยวในสภาพใกล้หมดสิ้นความเป็นคน เขาขอร้องมีนให้พาเขาออกไปจากนรกแห่งนี้ เธอจึงตัดสินใจทิ้งศักดิ์ศรีทำบางสิ่งเพื่อช่วยเหลือเขา ทว่าก่อนการช่วยเหลือนั้นจะมาถึง ราเชนกลับโดนลอบฆ่าเพื่อเอาชีวิต

ราเชนหลังรอดตายมาได้อีกครั้ง และถูกประกาศให้ออกจากคุก กู๋เล็กที่ต้องการล้างแค้นให้ผู้มีพระคุณจึงตัดสินใจใช้ไพ่ตายใบสุดท้ายเพื่อฆ่าราเชน ราเชนจำต้องเลือกว่าจะทิ้งชีวิตหรือความเมตตาเพื่อเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์นี้

หลิว ได้รู้ว่า น้ำ ซึ่งเป็นคนรักของชานนท์ก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน เธอจึงเริ่มตามหาน้ำ เพราะเชื่อว่าถ้าเจอน้ำก็จะเจอชานนท์ด้วย แต่ระหว่างที่หาข้อมูลเพิ่มเติมจาก ต่อ สามีของน้ำ ทำให้หลิวได้เจอ น้องหนิง ผู้เป็นลูกสาวของทั้งคู่ ที่ร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำทำให้หลิวกังวล  น้าเฉิน ตัดสินใจรับหลิวเข้าฝึกงาน

หลิว ทะเลาะกับ ต่อ เรื่องของ น้ำ และ น้องหนิง โชคดีที่ได้ พิชิตพล เจ้าของมูลนิธิวาดอรุณเข้ามาช่วยเหลือและคลี่คลายสถานการณ์ หลิวได้เบาะแสที่น้ำทิ้งไว้ จึงร่วมมือกับ ปรอท ออกตามหาสถานที่ในเบาะแส เพราะเชื่อว่ามันจะนำไปซึ่งหลักฐานสำคัญ

“เด็กเรียนรู้ผ่านการเล่น ผ่านประสบการณ์ ผ่านประสาทสัมผัสทั้งหมด เพราะการเล่นคืองานของเด็ก” มาเรีย มอนเตสซอรี แพทย์หญิงชาวอิตาลี

ห้อง ป.3 ก. มีวิธีการคัดเลือกหัวหน้าห้องที่ไม่เหมือนใคร ตามสไตล์การสอนของครูมะ เด็ก ๆ จะยอมรับหัวหน้าห้องคนใหม่กันหรือเปล่า

ชาวสวนมะพร้าวน้ำหอม จ.ราชบุรี เรียกร้องให้รัฐเร่งออกมาตรการพยุงราคา ป้องกันการผูกขาดในระบบรับซื้อและจัดการปัญหาทุนต่างชาติ ความเคลื่อนไหวครั้งนี้สะท้อนเสียงเดือดร้อนจากเกษตรกรหน้าสวนที่กำลังตั้งคำถามว่า เหตุใดพืชเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ระดับประเทศ กลับไม่อาจคุ้มครองคนปลูกได้

ชาวสวนมะพร้าวน้ำหอม จ.ราชบุรี เรียกร้องให้รัฐเร่งออกมาตรการพยุงราคา ป้องกันการผูกขาดในระบบรับซื้อและจัดการปัญหาทุนต่างชาติ ความเคลื่อนไหวครั้งนี้สะท้อนเสียงเดือดร้อนจากเกษตรกรหน้าสวนที่กำลังตั้งคำถามว่า เหตุใดพืชเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ระดับประเทศ กลับไม่อาจคุ้มครองคนปลูกได้

ราเชนต้องการความปลอดภัยในคุกจึงพยายามเอาใจกู๋เล็ก โดยมีมีน ทนายสาวคอยช่วย แต่ผลลัพธ์กลับตาลปัตร ทำให้เขาต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์ ทว่าปัญหาใหม่กลับถาโถมเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว โดยการมาของคนที่เขาคาดไม่ถึง ราเชนต้องรีบหาทางทำอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะตกอยู่ในอันตรายยิ่งกว่าเดิม

หลิว ที่โดนตามล่าเอาชีวิตก็ได้รับความช่วยเหลือจากแก้ว สองคนได้เปิดใจคุยกันทั้งเรื่อง จ่าสน พ่อของหลิวและปมในใจของแก้วเกี่ยวกับอดีตของ อาโป ที่ต้องผลัดพรากจาก โอแกน ผู้เป็นพ่อ ทำให้ทั้งสองต่างรู้สึกผูกพันกันมากขึ้น

ครูวิชัย เริ่มมีความคิดไม่เห็นด้วยกับครูสุมาลีที่ลงโทษเด็กที่ได้คะแนนสอบน้อยด้วยการพันผ้าขาวที่เขียนคำว่า “โง่” เอาไว้เพื่อประจาน เพราะในความคิดของ ครู‘มะ’ เด็ก ๆ มีความฉลาดกันอยู่แล้ว ครูแค่ต้องส่งเสริมความถนัดของแต่ละคน