ผู้ประสบภัยลุยน้ำร้องขออาหาร อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา

ราเชนออกมาจากคุกขังเดี่ยวในสภาพใกล้หมดสิ้นความเป็นคน เขาขอร้องมีนให้พาเขาออกไปจากนรกแห่งนี้ เธอจึงตัดสินใจทิ้งศักดิ์ศรีทำบางสิ่งเพื่อช่วยเหลือเขา ทว่าก่อนการช่วยเหลือนั้นจะมาถึง ราเชนกลับโดนลอบฆ่าเพื่อเอาชีวิต

หลิว ต้องการทวงความยุติธรรมคืนให้กับชีวิตที่พังทลาย และพ่อที่ตายจากไป จึงออกตามหา ชานนท์ ซึ่งหายตัวไปอย่างลึกลับ เพื่อเอาผิดราเชนในความผิดที่เขาก่อไว้

ราเชนหลังรอดตายมาได้อีกครั้ง และถูกประกาศให้ออกจากคุก กู๋เล็กที่ต้องการล้างแค้นให้ผู้มีพระคุณจึงตัดสินใจใช้ไพ่ตายใบสุดท้ายเพื่อฆ่าราเชน ราเชนจำต้องเลือกว่าจะทิ้งชีวิตหรือความเมตตาเพื่อเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์นี้

แก้วยังไม่ฟื้นจากการถูกลอบทำร้าย หลิวจึงพยายามตามหาเงื่อนงำเองเพียงลำพังโดยไม่ให้ใครรู้ เพราะโดนพิชิตพลสั่งทุกคนในมูลนิธิห้ามทำอะไรโดยพลการ เธอจึงไม่ขอความช่วยเหลือจากน้าเฉินหรือป้าติ๋ม

หลิว ได้พบกับ ราเชน นักธุรกิจหนุ่มซึ่งเต็มไปด้วยความเย็นชา จึงไม่ถูกชะตา แต่หลิวได้ราเชนเข้ามาช่วยชีวิตไว้จากอาชญากรรมทำให้เธอรู้สึกติดหนี้บุญคุณ

หลิว ทะเลาะกับ ต่อ เรื่องของ น้ำ และ น้องหนิง โชคดีที่ได้ พิชิตพล เจ้าของมูลนิธิวาดอรุณเข้ามาช่วยเหลือและคลี่คลายสถานการณ์ หลิวได้เบาะแสที่น้ำทิ้งไว้ จึงร่วมมือกับ ปรอท ออกตามหาสถานที่ในเบาะแส เพราะเชื่อว่ามันจะนำไปซึ่งหลักฐานสำคัญ

หลิว ที่โดนตามล่าเอาชีวิตก็ได้รับความช่วยเหลือจากแก้ว สองคนได้เปิดใจคุยกันทั้งเรื่อง จ่าสน พ่อของหลิวและปมในใจของแก้วเกี่ยวกับอดีตของ อาโป ที่ต้องผลัดพรากจาก โอแกน ผู้เป็นพ่อ ทำให้ทั้งสองต่างรู้สึกผูกพันกันมากขึ้น

หลิว ได้รู้ว่า น้ำ ซึ่งเป็นคนรักของชานนท์ก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน เธอจึงเริ่มตามหาน้ำ เพราะเชื่อว่าถ้าเจอน้ำก็จะเจอชานนท์ด้วย แต่ระหว่างที่หาข้อมูลเพิ่มเติมจาก ต่อ สามีของน้ำ ทำให้หลิวได้เจอ น้องหนิง ผู้เป็นลูกสาวของทั้งคู่ ที่ร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำทำให้หลิวกังวล  น้าเฉิน ตัดสินใจรับหลิวเข้าฝึกงาน

หลิวมีเหตุจำเป็นทำให้เธอต้องเข้าไปพบกับ สมศักดิ์ ในคุก จึงเป็นโอกาสที่หลิวจะได้เค้นถามเรื่องของนนท์ ราเชน จึงมาเผชิญหน้ากับหลิวเพื่อขอให้เธอหยุดทุกอย่างเพราะจะทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย แต่นั่นกลับยิ่งโหมไฟแค้น

ราเชนต้องการความปลอดภัยในคุกจึงพยายามเอาใจกู๋เล็ก โดยมีมีน ทนายสาวคอยช่วย แต่ผลลัพธ์กลับตาลปัตร ทำให้เขาต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์ ทว่าปัญหาใหม่กลับถาโถมเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว โดยการมาของคนที่เขาคาดไม่ถึง ราเชนต้องรีบหาทางทำอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะตกอยู่ในอันตรายยิ่งกว่าเดิม

เณรธรรม พยายามปรับตัวกับวัดใหญ่ แต่ยิ่งเรียนรู้ก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกอย่างแตกต่างจากที่ควร หลิว ได้รับโอกาสให้เข้าฝึกงานในบริษัทของ ราเชน แทนที่เพื่อนสนิทจนเกิดทะเลาะกัน พี่ที่ฝึกงานก็มองเธอเป็นตัวปัญหาจึงทำให้รู้สึกแปลกแยก

จ่าสน ถูกไล่ออกจากงาน ทำให้ไม่มีเงินไปจ่ายค่ารักษาย่านุ้ย หลิวพยายามแก้ไข แต่ทุกอย่างก็ไม่ดีขึ้น ซ้ำเพราะเข้าไปช่วยเณรธรรม ที่ได้รู้จักกันโดยบังเอิญ จึงทำให้มีข้อพิพาทกับคนในวัดและลุงกิ่ง มัคนายกของวัด

​หลิวพบหลักฐานว่าน้ำ รุ่นพี่ในบริษัทยักยอกเงิน จึงตัดสินใจจะบอกราเชน แต่โดนน้ำบีบน้ำตาขอร้องไว้ หลิวใจอ่อนโดยไม่รู้ว่ากำลังจะโดนเล่นงานคืน ทำให้หลิวทะเลาะกับพี่นนท์ ผู้จัดการที่อยู่ข้างน้ำ กลายเป็นปัญหาใหญ่จนราเชนต้องเข้ามาคลี่คลาย

ราเชน ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อหวังจะใช้ชีวิตคู่กับคนที่รัก เขาขอโอกาสแก้ไขสิ่งผิดพลาด ทำให้ หลิว ซึ่งไม่สามารถก้าวข้ามความจริงที่เจ็บปวด รู้สึกสับสนและลังเล

หลิวได้พบกับเณรธรรม อีกครั้งหลังไปเยี่ยมจ่าสนที่บาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้หลิวได้รู้อดีตอันเลวร้ายของเณรธรรมจากการบอกเล่าของหลวงตาทอง เลยตั้งใจจะช่วยเหลือเณรธรรมในตอนที่อีกฝ่ายเดือดร้อน

หลิวที่เป็นห่วงราเชน เกรงว่าจะโดนคนใกล้ตัวโกง จึงตัดสินใจแอบหาหลักฐานเพื่อแฉอีกฝ่ายว่ากำลังคิดไม่ซื่อกับบริษัท แต่กลับพบว่าน้ำมีสัมพันธ์ลับกับคนที่คาดไม่ถึง แถมหลักฐานที่หามาได้ก็เกี่ยวพันกับราเชน ทำให้เธอรู้สึกสับสน

​หลิว ทิ้งความรู้สึกส่วนตัวแล้วค้นหาความจริงจนพบว่าบริษัทที่ตัวเองทำอยู่มีเบื้องลึกเบื้องหลังไม่โปร่งใส จึงนำไปปรึกษากับคนที่ไว้ใจ ทว่าเธอกลับต้องเผชิญความจริงที่เลวร้ายมากกว่าที่รู้มา ส่วนราเชนต้องการช่วยหลิว ทำให้แตกหักกับนนท์อย่างรุนแรง

ลูกบ้านหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง อำเภอไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี ร้อง ! โครงการครบ 5 ปี ยังตั้งนิติบุคคลฯ ไม่ได้

#หน้าต่างโลก ชวนวิเคราะห์สาเหตุที่ "เมียนมา" เร่งกวาดล้างฐานสแกมเมอร์หลายจุดตามแนวชายแดน คาด อาจมาจากแรงกดดันของชาติมหาอำนาจ ทั้งจีนและสหรัฐฯ

อัปเดตสถานการณ์น้ำวันนี้ (24 พ.ย. 68) เวลาประมาณ 18.05 น. เมืองหาดใหญ่มี #น้ำท่วม เต็มพื้นที่ ลักษณะ "น้ำล้อมเมือง" โดยผู้ว่าฯ สงขลาได้สั่งอพยพผู้ประสบภัยทั้งเมือง แต่ผู้ประสบภัย ซึ่งติดค้างในพื้นที่ "ไม่รู้จะออกไปอย่างไร"